مناجات با خدا...

هــرشبی جامِ شــرابِ نابِ تو من سرکشم

 بـا دو چشم تربه سویِ رَبِّ خود من پَرکشم

  گـــرگـــدایی میکنم از دَرگَهَت عشقِ تورا

 ذره ای عــشقِ تورا برقلبِ خود چون زَرکشم

  هــرشبی تا هرسحر،عشقِ تورا چون سرمه ای

 جــمله گریان هرشبی بردیده هایِ تر کشم

 نـــاله هـــایِ هرشبم از عمقِ دل آید ولی

 لـــذتــی دارد که مِنَّت های این دلبر کشم

  دیــگــران منت کشند ازیارِخود با خونِ دل

 من دهم جان هردمی چون منَّتِ سرور کشم

 مـــن بسوزم از فراقت چاره ی دردم تویی

 گریه رامن بردو دیده،عشقِ جان پرور کشم

  درفــــراقت این دلم پَرپَر شده، این حالِ زار

 رویِ بــوم زندگی چون یک گلی پَر پَر کشم

 لـــذتـــی دارد بـــریزم اشک ازبهرِ فراق

  چونــکه باگریه ز دردو زجرِ دل کمتر کشم

ای خــــدا درد فراقت کی شود عین وصال

آن زمان پوشم سفید،چون جامه ای دربرکشم

  ای تـــو عرفان هی نگو داغِ دلت را بهرِ ما

گــــــرنگویم عاقبت برسینه ها خنجر کشم

شــــــاعر:نـــــــادر

امتیاز بدهید :